PRAWA PACJENTA:
• Prawo pacjenta do świadczeń zdrowotnych
1. Pacjent ma prawo do świadczeń zdrowotnych odpowiadających wymaganiom
    aktualnej wiedzy medycznej.
2. Pacjent ma prawo, w sytuacji ograniczonych możliwości udzielenia
    odpowiednich  świadczeń zdrowotnych, do przejrzystej, obiektywnej, opartej na
    kryteriach medycznych, procedury ustalającej kolejność dostępu do tych świadczeń.
3. Pacjent ma prawo żądać, aby udzielający mu świadczeń zdrowotnych:
1) lekarz zasięgnął opinii innego lekarza lub zwołał konsylium lekarskie;
2) pielęgniarka (położna) zasięgnęła opinii innej pielęgniarki (położnej).
4. Lekarz może odmówić zwołania konsylium lekarskiego lub zasięgnięcia opinii innego lekarza,
    jeżeli uzna, że żądanie, o którym mowa w ust. 3, jest bezzasadne.
5. Żądanie, o którym mowa w ust. 3, oraz odmowę, o której mowa w ust. 4, odnotowuje się        
    w dokumentacji medycznej.
6. Przepisy ust. 4 i 5 stosuje się do pielęgniarki (położnej) w zakresie zasięgania opinii innej
    pielęgniarki (położnej).
Art. 7. 1. Pacjent ma prawo do natychmiastowego udzielenia świadczeń zdrowotnych ze względu na zagrożenie zdrowia lub życia.
2. W przypadku porodu pacjentka ma prawo do uzyskania świadczeń
    zdrowotnych związanych z porodem.
•    Prawo pacjenta do informacji
1. Pacjent ma prawo do informacji o swoim stanie zdrowia.
2. Pacjent, w tym małoletni, który ukończył 16 lat, lub jego przedstawiciel ustawowy mają prawo do uzyskania od osoby wykonującej zawód medyczny przystępnej informacji o stanie zdrowia pacjenta, rozpoznaniu, proponowanych oraz możliwych metodach diagnostycznych
i leczniczych, dających się przewidzieć następstwach ich zastosowania albo zaniechania, wynikach leczenia oraz rokowaniu, w zakresie udzielanych przez tę osobę świadczeń zdrowotnych oraz zgodnie z posiadanymi przez nią uprawnieniami.
3. Pacjent lub jego ustawowy przedstawiciel mają prawo do wyrażenia zgody na udzielenie w/w informacji innym osobom.
4. Pacjent ma prawo żądać, aby osoba wykonująca zawód medyczny nie udzielała mu w/w informacji.
5. Pacjent, po uzyskaniu w/w informacji, ma prawo przedstawić osobie wykonującej zawód medyczny swoje zdanie w tym zakresie.
6. W sytuacjach wyjątkowych, jeżeli rokowanie jest niepomyślne dla pacjenta, lekarz może ograniczyć informacje o stanie zdrowia i o rokowaniu, jeżeli według oceny lekarza przemawia za tym dobro pacjenta. W takich przypadkach lekarz informuje przedstawiciela ustawowego pacjenta lub osobę upoważnioną przez pacjenta. Na żądanie pacjenta lekarz ma jednak obowiązek udzielić mu żądanej w/w informacji w pełnym zakresie.
7. Pacjent do ukończenia 16. roku życia ma prawo do uzyskania od osoby wykonującej zawód medyczny w/w informacji w zakresie i w formie potrzebnej do prawidłowego przebiegu procesu diagnostycznego lub terapeutycznego.
8. Pacjent, w tym małoletni, który ukończył 16 lat lub jego przedstawiciel ustawowy mają prawo do uzyskania od pielęgniarki, położnej przystępnej informacji o jego pielęgnacji i zabiegach pielęgniarskich.
9. Pacjent ma prawo do informacji o prawach pacjenta, z uwzględnieniem ograniczeń tych praw.
10. Pacjent ma prawo do informacji o rodzaju i zakresie świadczeń udzielanych w danym podmiocie leczniczym.
•    Prawo do zgłaszania działań niepożądanych produktów leczniczych
11. Pacjent lub jego przedstawiciel ustawowy, lub opiekun faktyczny ma prawo do zgłaszania działania niepożądanego produktu leczniczego: osobom wykonującym zawód medyczny, Prezesowi Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych lub podmiotowi odpowiedzialnemu za wprowadzenie produktu leczniczego do obrotu.
•    Prawo pacjenta do tajemnicy informacji z nim związanych
12. Pacjent ma prawo do zachowania w tajemnicy przez osoby wykonujące zawód medyczny informacji z nim związanych, w szczególności dotyczących jego stanu zdrowia.
13. Ujawnienie tajemnicy – wyłącznie w niezbędnym zakresie – może nastąpić w przypadku gdy:
1) tak stanowią przepisy odrębnych ustaw;
2) zachowanie tajemnicy może stanowić niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia pacjenta lub innych osób;
3) pacjent lub jego przedstawiciel ustawowy wyraża zgodę na ujawnienie tajemnicy (zakres ujawnienia tajemnicy może określić pacjent lub jego przedstawiciel ustawowy);
4) zachodzi potrzeba przekazania niezbędnych informacji o pacjencie związanych
z udzielaniem świadczeń zdrowotnych innym osobom wykonującym zawód medyczny, uczestniczącym w udzielaniu tych świadczeń;
5) do postępowania przed wojewódzką komisją do spraw orzekania o zdarzeniach medycznych.
14. Przed wyrażeniem sprzeciwu na ujawnienie tajemnicy, pacjent ma prawo do uzyskania informacji o skutkach złożenia takiego sprzeciwu.
15. Osoby wykonujące zawód medyczny są związane tajemnicą również po śmierci pacjenta, chyba że zgodę na ujawnienie tajemnicy wyrazi osoba bliska, która może określić zakres jej ujawnienia. Zwolnienia z tajemnicy nie stosuje się, jeśli ujawnieniu tajemnicy sprzeciwi się inna osoba bliska lub sprzeciwił się temu pacjent za życia.
W przypadku sporu zgodę na ujawnienie tajemnicy wyraża sąd.
•    Prawo pacjenta do wyrażenia zgody na udzielenie świadczeń zdrowotnych
16. Pacjent lub przedstawiciel ustawowy pacjenta małoletniego, całkowicie ubezwłasnowolnionego lub niezdolnego do świadomego wyrażenia zgody, ma prawo do wyrażenia zgody na udzielenie określonych świadczeń zdrowotnych lub odmowy takiej zgody. W przypadku braku przedstawiciela ustawowego, prawo to w odniesieniu do badania, może wykonać opiekun faktyczny.
17. Pacjent, w tym małoletni, który ukończył 16 lat, ma prawo do wyrażenia zgody na przeprowadzenie badania lub udzielenie innych świadczeń zdrowotnych.
18. Pacjent małoletni, który ukończył 16 lat, osoba ubezwłasnowolniona albo pacjent chory psychicznie lub upośledzony umysłowo, lecz dysponujący dostatecznym rozeznaniem, ma prawo do wyrażenia sprzeciwu co do udzielenia świadczenia zdrowotnego, pomimo zgody przedstawiciela ustawowego lub opiekuna faktycznego. W takim przypadku wymagane jest zezwolenie sądu opiekuńczego.
19. Badanie lub udzielenie pacjentowi innego świadczenia zdrowotnego bez jego zgody jest dopuszczalne jeżeli wymaga on niezwłocznej pomocy lekarskiej, a ze względu na stan zdrowia lub wiek nie może wyrazić zgody i nie ma możliwości porozumienia się z jego przedstawicielem ustawowym lub opiekunem faktycznym.
20. Lekarz może wykonać zabieg lub zastosować metodę leczenia lub diagnostyki stwarzającą podwyższone ryzyko dla pacjenta, po uzyskaniu jego pisemnej zgody. Wobec pacjenta małoletniego, ubezwłasnowolnionego bądź niezdolnego do świadomego wyrażenia pisemnej zgody, po uzyskaniu zgody jego przedstawiciela ustawowego, a gdy pacjent nie ma przedstawiciela lub gdy porozumienie się z nim jest niemożliwe – po uzyskaniu zezwolenia sądu opiekuńczego.
•    Prawo do poszanowania intymności i godności pacjenta
21. Pacjent ma prawo do poszanowania intymności i godności, w szczególności
w czasie udzielania mu świadczeń zdrowotnych.
22. Pacjent ma prawo do umierania w spokoju i godności.
23. Pacjent ma prawo do leczenia bólu.
24. Pacjent ma prawo do obecności bliskiej osoby przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych.
25. Osoba wykonująca zawód medyczny udzielająca świadczeń zdrowotnych pacjentowi może odmówić obecności osoby bliskiej przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych, w przypadku istnienia prawdopodobieństwa wystąpienia zagrożenia epidemicznego lub ze względu na bezpieczeństwo zdrowotne pacjenta.
26. Obecność innych osób przy udzielaniu świadczenia, wymaga zgody pacjenta. Jeżeli pacjent jest małoletni, całkowicie ubezwłasnowolniony lub niezdolny do świadomego wyrażenia zgody, wymagana jest zgoda jego opiekuna oraz osoby udzielającej świadczenia zdrowotnego.
•    Prawo pacjenta do dokumentacji medycznej
27. Pacjent ma prawo do dostępu do dokumentacji medycznej dotyczącej jego stanu zdrowia oraz udzielonych mu świadczeń zdrowotnych.
•    Prawo pacjenta do zgłoszenia sprzeciwu wobec opinii albo orzeczenia lekarza
28. Pacjent lub jego przedstawiciel ustawowy mogą wnieść sprzeciw wobec opinii albo orzeczenia lekarza, jeżeli mają one wpływ na prawa lub obowiązki pacjenta. Sprzeciw wnosi się do Komisji Lekarskiej działającej przy Rzeczniku Praw Pacjenta, za pośrednictwem Rzecznika Praw Pacjenta, w terminie 30 dni od dnia wydania opinii albo orzeczenia przez lekarza orzekającego o stanie zdrowia pacjenta.
•    Prawo pacjenta do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego
29. Pacjent przebywający w szpitalu ma prawo do kontaktu osobistego, telefonicznego lub korespondencyjnego z innymi osobami, ma też prawo do odmowy takiego kontaktu. Pacjent ponosi koszty realizacji tych praw.
30. Pacjent ma prawo do dodatkowej opieki pielęgnacyjnej, tj. opieki która nie polega na udzielaniu świadczeń zdrowotnych, w tym także opieki sprawowanej nad pacjentem małoletnim albo posiadającym orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności oraz nad pacjentką w warunkach ciąży, porodu i połogu. Pacjent ponosi koszty realizacji tych praw.
Przez dodatkową opiekę pielęgnacyjną sprawowaną w szpitalu nad pacjentem małoletnim lub posiadającym orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności rozumie się również prawo do pobytu wraz z nim przedstawiciela ustawowego albo opiekuna faktycznego.
•    Prawo pacjenta do opieki duszpasterskiej
31. Pacjent przebywający w szpitalu ma prawo do opieki duszpasterskiej. W sytuacji pogorszenia się stanu zdrowia lub zagrożenia życia szpital jest obowiązany umożliwić pacjentowi kontakt z duchownym jego wyznania.
•    Prawo pacjenta do przechowywania rzeczy wartościowych w depozycie
32. Pacjent przebywający w szpitalu ma prawo do przechowywania rzeczy wartościowych
w depozycie.
•    Ograniczenie korzystania z praw pacjenta
33. Dyrektor szpitala lub upoważniony przez niego lekarz może ograniczyć korzystanie z praw pacjenta w przypadku wystąpienia zagrożenia epidemicznego lub ze względu na bezpieczeństwo zdrowotne pacjentów, a w przypadku prawa do kontaktu osobistego, telefonicznego lub korespondencyjnego z innymi osobami, także ze względu na możliwości organizacyjne podmiotu.

Prawa pacjenta realizowane są na podstawie Ustawy z dnia 6 listopada 2008r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (tj. Dz. U. z 2022 r. poz.64, 974 ze zm.)